Zanik dźwięku z odległością
Poziom dźwięku spada wraz ze zwiększaniem się odległości od jego źródła. Projekt wnętrza (jego kształt, wykończenie powierzchni, meble itp.) wpływa na stopień zaniku dźwięku wraz ze wzrostem odległości.
Do opisu rozprzestrzeniania się dźwięku używa się parametru D2,S. Określa on zanik przestrzenny dźwięku wraz z podwojeniem odległości od źródła, czyli o ile opada poziom dźwięku we wnętrzu wraz z oddalaniem się od źródła. Jest mierzony w decybelach i przedstawiany jako krzywa zaniku dźwięku w pomieszczeniu.
Inny parametr, Lp,A,S,4m, także mierzony w decybelach,jak wysoki jest poziom dźwięku w odległości 4 m od jego źródła.
AC to klasyfikacja sufitów w zależności od stopnia zapewnionej prywatności rozmów w biurach otwartych. Metoda ta opiera się na pomiarze zdolności odbijania dźwięków przez sufity użyte nad stanowiskami pracy przedzielonymi ekranami.
Subiektywne atrybuty |
Obiektywne parametry |
Oznaczenia |
Jednostki |
Objaśnienia |
Standard |
Zanik przestrzenny dźwięku |
Stopień zaniku dźwięku wraz z podwoje-niem odległości od źródła |
D2,S |
dB |
Mierzy, jak szybko we wnętrzu następuje zanik dźwięku wraz z odległością. |
ISO 14257 33823 |
Zanik przestrzenny dźwięku na odległości 4 m |
Różnica pomiędzy krzywymi zaniku w pomieszczeniu i przestrzeni otwartej |
Lp,A,S,4m |
dB |
Mierzy stopień wzmocnienia dźwięku przez pomieszczenie w różnych odległościach od źródła. |
ISO 14257 33823 |
Zanik przestrzenny dźwięku |
KLasa artykulacji mowy |
AC |
Index |
Klasyfikacja sufitów w zależności od stopnia zapewnionej prywatności rozmów w biurach otwartych. |
ASTM E 1110 (2001) |