Dźwiękochłonność
Kiedy fala dźwiękowa uderza w jedną z powierzchni pomieszczenia, pewna część energii akustycznej jest odbijana z powrotem do pomieszczenia, a część wnika w powierzchnię. Część energii fali dźwiękowej jest pochłaniania przez przemianę na energię cieplną w materiale, podczas gdy reszta jest przepuszczana przez materiał. Poziom energii przemienianej na ciepło zależy od własności pochłaniania dźwięku przez materiał.
Własności pochłaniania dźwięku przez materiały są wyrażane za pomocą współczynnika pochłaniania dźwięku, α, (alfa), jako funkcja częstotliwości. α waha się od 0 (całkowite odbicie) do 1,00 (całkowite pochłanianie).
α = współczynnik pochłaniania dźwięku
1. Energia przenoszona
2. Energia przetworzona
3. Energia padająca
4. Energia odbita
* współczynnik pochłaniania dźwięku
Współczynnik pochłaniania dźwięku może być mierzony za pomocą dwóch bardzo różniących się metod – metody w pomieszczeniu pogłosowym i metody fal stojących. Pierwsza metoda jest zwykle stosowana do prezentacji informacji o wyrobie (jak w tej publikacji) i jako dane wejściowe do modelu obliczeń. Metoda pomiarowa jest zgodna z normą międzynarodową oznaczoną jako EN ISO 354 oraz odpowiadająca jej norma polska PN EN ISO 20354. Odpowiednią normą amerykańską jest ASTM C 423 (pomiary zgodne z tą normą wykazują często nieco wyższe wartości).
W zależności od dźwiękochłonności materiałów są one klasyfikowane do różnych klas zgodnie z normą EN ISO 11 654.
Link skopiowany
