Genereren en verstaan van spraak

Spraak onstaat doordat lucht langs de stembanden wordt geperst, die vervolgens gaan trillen. De trillingen worden een basistoon die wordt versterkt in de mond- en neusholte. Hoe meer lucht per tijdseenheid  langs de stembanden wordt geperst, hoe sterker het geluid wordt. Op deze plek bepalen we dus het volume waarmee wij spreken. Door de tong en lippen in verschillende posities te plaatsen, worden verschillende geluiden gevormd. Deze geluiden noemen we letters – klinkers en stemhebbende en stemloze medeklinkers. De klinkers (a,e,o, etc) zijn een direct verlengstuk van de grondtoon en relatief sterker dan de stemhebbende medeklinkers (b,d,m, etc).

 

De klinkers hebben ook een lagere frequentie en de medeklinkers een hogere. Terwijl de klinkers het geluidsvolume van spraak bepalen, zijn de medeklinkers de informatiedragers.Dat kan op een heel makkelijke manier worden aangetoond. Als bij fluisteren alle klinkers worden vermeden, is het toch mogelijk de informatie in zijn geheel over te brengen. 

Dit kan ook gevisualiseerd worden door een zin op te schrijven, eerst zonder alle medeklinkers en vervolgens zonder de klinkers. Welke is het makkelijkst te lezen?